Görme Engelli Ayşe Teyzeyi Görmediler

Koçarlı Adnan Menderes Mahallesi Kartal sokaktaki evlerinde 1 kızı ve kalp hastası eşi ile birlikte yaşayan görme engelli Ayşe İçyer, 15 yaşlarındayken göz tansiyonuna bağlı olarak görme yeteneğini kaybettiğini ifade ederek "Yüzde 88 görme engelliyim ama raporumda ağır engelli yazmadığı için hiçbir şeyden yararlanamıyorum. Yüzde 90 dan sonra ağır engelli raporu veriliyormuş, benim raporum yüzde 88 olduğu için bu rapor hiçbir işe yaramıyor diyorlar. Ben hiç göremiyorum ve bakıma muhtacım. Ben göremiyorum ve beni de kimse görmüyor. Görmemezlikten geliyorlar" dedi. 

"BELEDİYE SENDEN AÇ SANA BİŞEY YAPAMAM" 

Daha önce Belediyeye engellilerin yaralanabileceği hizmetler için başvuru yaptıklarını kendilerine verilen cevapla çok üzüldüklerini ifade eden 59 yaşındaki görme engelli Ayşe İçyer, "Belediyeye engellilik hakları için başvuru yaptığımızda aldığımız cevap bizi şok etti. Daha sonra hiçbir şey için gidemedik. Ben engellilerin yararlandığı bazı belediyecilik hizmetlerinden yaralanmak için Belediye Başkanının yanına gitmiştim. Belediye Başkanı bana "Belediye senden aç sana bir şey yapamam" dedi. Elimdeki raporun hiçbir işe yarmayacağını söylediler. Bir önceki dönem belediye başkanı böyle deyince bende bir daha gidemedim. Gururum incildi kendimi çok kötü hissetmiştim. Şimdi bile ben hiçbir engellilik haklarından yaralanamıyorum" dedi. 

BİR TEK KIZI BAKIYOR 

Görme engelli olmasının yanında birçok rahatsızlığı olduğunu da söyleyen Ayşe İçyer, "Bana bakacak bir tek kızım var. Oda mecbur olduğumuz için çalışıyor. Engelli maaşı alabilseydim kızım çalışmazdı ve bana bakardı. Elde avuçta olmayınca mecbur kalıp çalışıyor. Eşimde rahatsız. Ameliyat oldu. Kalp hastası, kalbine pil takıldı. Raporumda ağır özürlü yazısı olmadığı için ne bakım maaşı, ne de engellilik maaşı alamıyormuşum ama daha ne kadar ağır olunabilir hiç göremiyorum dünyam kapkaranlık" diyerek durumunu anlattı. 

ADALETLİ OLUNMASINI İSTİYORUM 

İnsanlara ve özellikle de engellilere karşı adaletli davranılmasını da isteyen Görme Engelli Ayşe İçyer, "Görme engelliliğimiz yanında ayaklarımda tutmuyor artık, belimde sorun var bel fıtığım var, astım hastasıyım. Daha ne olsun. Önceleri kendi işimi gözüm görmese de yapıyordum ama şimdi ne ayağım tutuyor ne de belim doğruluyor kendim hiçbir şey yapamıyorum. 24 saat bakıma ihtiyacım var. Bizden sağlamlar ne insanlar var da onca yardım alıyorlar her yerden ama biz gittik mi kocası var onun yanında diyorlar. Herkesin kocası var yanında. Benim de var ama kocamda kalp hastası gelip gözleriyle görsünler. Kışın kömür yardımı için bile müracaat ettik onu bile vermediler.   Bizden çok daha iyi durumlarda olan insanlar yardım alıyor biz alamıyoruz. Adaletli olunmasını istiyoruz" dedi.

 "İSTEKLERİMİZİ KİMSE KARŞILAMADI, KARŞILAMIYOR" 

Bu yaşına kadar sadece ihtiyacı olan şeyleri, hakkı olduğu için istediğini, onun dışında kimseden farklı hiçbir talepte bulunmadığını ifade eden Ayşe İçyer, "Ben bu yaşıma geldim, bu halimle hiç kimseden, faklı hiç bir isteğim olmadı. İsteklerimde yaşamımı devam ettirebilmek için olan isteklerdi bunlardan bazıları ise şunlar. Su tankeriyle su dağıtılıyor taşıyacak kimsemiz yok eşimde rahatsız ameliyatlı oda taşıyamıyor. Buradan geçen belediyeye ait su tankeri sürücüsüne rica ettik kapının önünde durmasını ancak durmuyor başka komşuların kapısında duruyor. Kıt kanaat geçinirken mecburen su siparişi verip te su almak zorunda kalıyoruz. Belediyenin su dağıtımından yararlanmak istiyorum bende. İlaçlama bile yapılırken yılda 1 veya 2 kere evlerine gelen komşularımızın evlerinin önü ilaçlanıyor ama bizim evin önü yine ilaçlanmıyor. Bu mahallede böyle bir adres yok gibi davranılıyor. İşte isteklerim bu şekilde ama bunlar dahi yapılmıyor. Yardımcı olunmuyor.

 TOPRAK YOLUN YAPILMASINI İSTİYOR 

İsteklerinin yapılamadığından dert yanan Ayşe İçyer, en basit isteklerinin bile yapılmamasından sonra asıl istediği evinin önündeki yolun daha kullanışlı hale getirilmesini belediyeden istediklerini de sözlerine ekleyerek, "Evimizin önünde toprak ve taşlı bir yol var o yolda yanımda biri olsa bile yürürken çok zorluk çekiyorum. Çocuklarım bu yolun yapılması için Belediyeye başvuru yaptı ama sonuç çıkmadı. 2-3 kere gidip gelmeme rağmen yine de olmadı. Daha sonra biz yapacak başka kişileri bulduk onun içinde yola dökülecek harfiyat istediler. Bu seferde belediyeye harfiyat için gittim yine olumlu sonuç alamadık. Evimden dışarıya kimse olmadan çıkamıyorum. Yanımda biri olsa dahi evimin önündeki yolda yürünmüyor. Hem toprak, hem taşlı her seferinde düşme tehlikesi yaşıyorum" dedi. 

HİÇBİR ÖZEL GÜNDE HATIRLANMIYORUM 

Hiç kimse tarafından bu güne kadar hatırlanmadığını söyleyen Görme Engelli Ayşe İçyer, "Koçarlı'da görme engelli bir vatandaşın yaşadığından haberi yok sanırım kimsenin. Sadece özel günlerde dahi olsa hatırlanmak beni motive eder. Engelliler ve özellikle görme engelliler günlerinde hiç kimse hal hatır dahi sormuyor. Çevreden duyuyorum Kaymakam veya Belediye Başkanı engellilerle engelliler günlerinde veya başka özel günlerde bir araya geliyor diye. Ama beni ne ziyaret eden var, ne arayan var, ne de davet eden. Hiç olmazsa insan böyle şeylerle motive oluyor. Birilerinin hal hatır sorması bile beni mutlu ediyor. Maalesef ben olamıyorum, her seferinde unutuluyorum. Engelli olunca insan, çoğu zaman kimse dönüp bakmıyor" diyerek dert yandı.